Nou nog een titel verzinnen...

Gisteren geen update gedaan. De reden is dat ik nog tot in de late uurtjes zat te spelen en ik heb weer zo'n frustrerende net-niet resultaat behaald. Zoals altijd begon het op Everest. Dat was wel interessant eigenlijk want er zat een echt maniac aan tafel. Dat is best lastig want je wilt niet teveel risico lopen zo vroeg in het toernooi en tegelijkertijd wil je wel dat zijn chips bij jou terecht komen.

Dan krijg je dit soort handen:
Maniac raist en ook de button wil graag meedoen. Ik leg bij vanuit de SB met AT, en warempel, ook de BB heeft er zin in. Flop: 4s Qc Js en ik check het maar. De BB bet 35 uit in de 140 pot. Een soort 'even kijken waar ik sta' bet. Dat is om de één of andere reden erg populair de laatste tijd. Iemand heeft me eens vertelt dat het door TV komt. Daar zou het regelmatig als advies of uitleg geven worden. Het werkt misschien prima in de kroeg, maar goede spelers maken compleet gehakt van je als je dat te vaak doet. Mr Maniac wist er ook wel raad mee en reraist zoals verwacht naar 100. Dat is natuurlijk ook een flutraise met een straat en een flushdraw op het board. Daarbij moet je raises van een 70% VPIP-er met een agressiefactor van 4.0 niet al te serieus nemen. Dus ik re-reraise naar 280. Nu weet de 'even-kijken-waar-ik-sta' raiser wel waar hij staat en ook Mr Maniac legde weg. Daar was ik wel blij mee, want als Mr. Maniac het er hier in gooit heeft het me alleen maar puntjes gekost.

Helaas werd hij vrij snel gebust en gingen zijn chips ergens anders heen. En nog meer helaas lukte het me niet een fatsoenlijke stack op te bouwen en toen ik wel een hand vond en het erin schoof bleek de big blind KK te hebben.

Wel ging een $50 SnG voor de verandering eens goed. In echte Everest style vlogen de eerste 6 er al uit voordat de blinds 30-60 waren. Nog een beetje mazzel erbij en ik kwam heads up met 1200 punten tegen de 8800 punten van mijn tegenstander. Ongeveer 35 minuten en 65 handen later lagen alle chips bij mij. Dat doet op zo'n moment meer voor mijn ego dan de $250 die ik bij mijn bankroll kon optellen.

Titan
Verder speelde ik de $100 op Titan en dat werd niet wat. En ook weer de $320 met 800 deelnemers. Werd ik daar een week of twee geleden 26e of zo, dit keer zat ik er weer goed bij. In zo'n lang toernooi moet het natuurlijk wel even meezitten zo nu en dan en dat deed het dan ook. Ik pakte gewoonweg goede kaarten op en een belangrijk flipje QQ/AK viel mijn kant op. Zo vlak voor de bubble was er ook nog een zeer belangrijke hand, Ik raise met AcKc en de chipleader reraist mij. Nu geef ik chipleaders over het algmeen al minder respect, en dat is op de bubble zeker het geval. Ik schuif het erin en hij dacht zowaar even na voordat hij de call maakte met KK. Niet bepaald de hand die ik wilde zien maar de flop beloofde toch wel wat. Er viel TJx. Dus een A of K red me nog en een klavertje op de turn maakte dat ik ook nog even een flush draw oppakte. Die viel dus deze keer en zo stond ik er ineens heel erg goed voor.

Dat ging nog even een tijdje goed waarbij ik redelijk soepel blinds mocht meenemen. Helaas kwam er toen ineens de klad in. Ik kreeg een koekje van eigen deeg en verloor met QQ een aardige pot tegen ATo. Ik pakte nog een keer de blinds en schoof het over een losse gast heen met AKo. Hij ging in de tank maar callde wel met KTo. Toch wel los om daar in vroege positie mee te raisen, maar de call was wel correct aangezien hij 2,5:1 kreeg of zo. Uiteraard kwam er een tien, anders had ik hier er niet over lopen janken en kon ik een klein prijsje meenemen.

Vreemd genoeg baal ik er nu veel meer van dan als ik op de bubble eruit was gegaan. Dan vraag ik me echt af waarom ik die k-toernooien überhaupt speel. Ik loop wel voor op dat spul maar de variance is zo hoog. En uiteraard is het zo dat als ik wel een keer echt wat ship, tja dan denk ik weer: ik moet die dingen vaker spelen.

Nou nog een titel verzinnen...